"We kwamen om de kleine broer te zien": over het bekken van Arcachon, waarom een ​​delegatie uit Mauritanië voet zette op het zand van de Banc d'Arguin

De Banc d'Arguin in het Bassin d'Arcachon en zijn grote broer in Mauritanië hebben een samenwerkingsovereenkomst getekend: beide partijen delen de exploitatie, bescherming en het onderzoek.

Ze lijken op elkaar en hebben dezelfde naam, maar de ene is veel groter dan de andere en ligt 3000 kilometer uit elkaar. Dus, wat hebben deze twee plekken elkaar mogelijk te vertellen? Op donderdag 25 september bundelden de twee zandbanken van Arguin hun krachten door een samenwerkingsovereenkomst voor drie jaar te ondertekenen.

Er zijn in feite twee zandbanken bij Arguin: één in het bekken van Arcachon en de andere in de gelijknamige baai in Mauritanië. Het was in de ondiepe gedeelten van deze baai aan de westkust van Afrika dat de "Medusa" in 1816 aan de grond liep , een schipbreuk die de schilder Théodore Géricault inspireerde.

In 1816 was de Arguin-zandbank in Mauritanië de enige ter wereld. Er lagen zandbanken bij de ingang van het Bassin d'Arcachon die er misschien op leken, maar geen enkele droeg de naam Arguin. Alles veranderde in 1835. In de passen van het bassin werd de Matoc-zandbank als zeer gevaarlijk voor de scheepvaart beschouwd. Druk bezig met het in kaart brengen van dit gebied, getekend door de tragedie van de "Medusa", doopte de hydrografisch ingenieur Paul Monnier het om tot Arguin-zandbank, verwijzend naar zijn voorganger.

Op donderdag 25 september inspecteerde El Hadramy Ahmed Deida deze Banc d'Arguin, zo ver van zijn land en tegelijkertijd gepresenteerd als een tweelingbroer. "We kwamen om het kleine broertje te zien," grapte hij. Als directeur Technische Ondersteuning van het Nationaal Park Banc d'Arguin (PNBA) in Mauritanië was hij samen met de directeur-generaal van het PNBA, Nami Mohamed Kader Salihi, op een delegatie naar het Bassin d'Arcachon.

De Mauritaanse Arguin is een imposante grote broer: 12.000 vierkante kilometer, inclusief 180 kilometer kuststrook. Dat is de oppervlakte van de Gironde en de Lot-et-Garonne. Het Bassin d'Arcachon is slechts 1,3 km² groot. Ondanks dit verschil in omvang hebben ze veel gemeen. Te beginnen met hoe ze zich beschermen tegen verschillende vormen van druk: watersporters en oesterkwekerijen in het Bassin d'Arcachon en, aan de Mauritaanse kant, vissers, maar ook industriële koolwaterstofwinningsprojecten.

Het Mauritaanse Arguin is een indrukwekkende grote broer: 12.000 km², inclusief 180 km kuststrook

De overeenkomst tussen de twee banken werd ondertekend door de PNBA, Sepanso (beheerder van de Banc d'Arguin de France), de vereniging Deux Arguins en het Syndicat mixte de la grande dune du Pilat. Het doel is kennis te delen op verschillende gebieden: natuurlijk, cultureel en archeologisch erfgoed, natuurbehoud, milieueducatie, ecotoerisme en bestuur. Het wekt ook de hoop op een subsidie ​​van het Franse ontwikkelingsagentschap.

"Sommige vogels houden hier halt op de zandbank en overwinteren vervolgens op de zandbank in Mauritanië", voegt Benoît Dumeau, conservator van het natuurreservaat Banc d'Arguin, eraan toe. "In 2012 was er al een delegatie gekomen, maar zonder een formeel kader verwaterde de uitwisseling. Nu leggen we deze samenwerking vast. We delen ook veel ervaringen met milieumonitoring. Zo wil de PNBA ecotoerisme ontwikkelen, en het beheer van waterstromen op een kwetsbaar gebied is een gebied waar de Unie van Duinen van Pilat ervaring mee kan leveren."

Vorige week was de Mauritaanse delegatie op de Banc d'Arguin getuige van een unieke operatie, geleid door Sepanso met de hulp van oesterkwekers: het verwijderen van honderden oesters die waren teruggekeerd naar de natuur en uiteindelijk ware riffen hadden gevormd die de natuurlijke wadplaten koloniseerden. Aan de oever is de oester een invasieve soort die het oorspronkelijke ecosysteem verstoort. "We hebben twee jaar de tijd om de vooroever handmatig te herstellen, samen met de oesterkwekers; het is een enorm project om de zeegrasvelden open te breken. Hoe hoger de oesterdichtheid, hoe meer modder er is, wat het profiel van de omgeving verandert", legt Gipsy Tramoni, projectmanager van Sepanso, uit. Dit is een voorbeeld van gebiedsbeheer dat beide oevers kunnen delen.